"ശ്രീജിത്തേ .."
"ആരാ അത് ? "
"അങ്കിളേ ശ്രീജിത്തുണ്ടോ ? ഞാനാ ബിനുവാ "
"ആഹ് ഒണ്ടൊണ്ട്.. ഡാ....."
"ങ്ഹാ ങ്ഹാ ... എന്തോ ..."
"ദേ വിളിക്കുന്നു.. ബിനു.."
" ശോ... ഇതെന്തൊരു സ്വപ്നമാ ദൈവമേ.." (പിറുപിറുക്കുന്നു)
അച്ഛന്റെ ശബ്ദതരംഗങ്ങള്‍ സ്വപനലോകത്തേക്ക് തുളച്ചുകയറി എന്നെ അധര്‍മ്മം അനുഷ്ഠിക്കുന്നതില്‍ നിന്ന് കഷ്ടിച്ച് രക്ഷപ്പെടുത്തിയതിനാല്‍ കട്ടിലില്‍ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്ക് പോകുന്നതിനിടെ അച്ഛന് പതിവില്ലാത്ത ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു . ഇതെന്ത് ഭാവം എന്ന് കണ്ട് അച്ഛനും നോക്കിയിരുന്നു.
"ആഹ് ..എന്നാടാ പിള്ളാരേ .."
"ഓ. ഇതാരാ അമ്മാവനോ ?"
അതൊരു തിരിച്ചടിയായിരുന്നു. പ്രഭവസ്ഥാനം അനിയന്റെ കൂടെ കേറ്ററിംഗ് പണിക്ക് പോകുന്ന നിയാസും. വന്നിരിക്കുന്ന മറ്റ് മൂന്നുപേരിലും ആ പ്രയോഗം ചിരിപടര്‍ത്തി. ഇളിഭ്യനായിയെങ്കിലും ആ മറുപടി ആസ്വദിച്ചു എന്ന് വരുത്തുവാന്‍ കഷ്ടപ്പെട്ട് ഞാനും ചിരിച്ചു.
"എന്താ പരിപാടി ? "
"ചന്ദനക്കുടം.. അത് തന്നെ പരിപാടി. വരുന്നോ ? റിമിടോമിയുടെ ഗാനമേളയും പിന്നെ മിമിക്രിയും "
"ഉം..........."
ചന്ദനക്കുടത്തിന് പോകുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന മിനിമം ചെലവുകള്‍ മനസ്സിലൂടെ കടന്നുപോയി. കപ്പലണ്ടി, ചോളം, നാരങ്ങാവെള്ളം, മുളക്ബജി, സിഗരറ്റ്‌, ബിയര്‍ , കള്ളു ..അങ്ങനെ ഒരാള്‍ക്ക്‌ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞത് അഞ്ഞൂറ് രൂപ. പിന്നെ, ഈ വന്നിരിക്കുന്നത് അനുജന്റെ കൂട്ടുകാരും.ചില്ലറ സാധനങ്ങളൊക്കെ കൂട്ടത്തില്‍ മൂത്തവന്‍ എന്ന നിലയ്ക്ക് തന്നില്‍ നിന്നും ഇവര് പ്രതീക്ഷിച്ചേക്കും, മാത്രമല്ല, വെള്ളമടിപ്പിരിവില്‍ തന്റേതായി വലിയ ഒരു വിഹിതം ഇറങ്ങിയാല്‍ അത് നാട്ടുനടപ്പ് എന്ന് കരുതുകയും ചെയ്യും. കയ്യിലാണെങ്കില്‍ ആകെ ഒരു നൂറും കുറച്ച് ചില്ലറയും കാണും. പരിപാടി ഉപേക്ഷിക്കുക തന്നെ.
"ഞാനില്ലടാ..കുറച്ച് പരിപാടിയുണ്ട്.."
"ഓ.. എന്നാ പരിപാടി ? നിങ്ങള്‍ വാന്നെ, ശ്രീലേഷ്‌ പറഞ്ഞു നിങ്ങള്‍ ചുമ്മാ ഇരിക്കുവാ, നിങ്ങളെയും കൂട്ടണമെന്ന്.."
"അല്ലടാ.. മറ്റന്നാള്‍ ഒരു ടെസ്ടുണ്ട്. PSC യുടെ. അതിന്റെ കുറച്ച് പണി.."
"നിങ്ങള്‍ വാ ഭായി, സാധനമൊക്കെ റെഡിയായിട്ട് ഒരുത്തന്റെ വീട്ടിലിരിപ്പുണ്ട്. പൈസ മുടക്കുന്ന കാര്യമൊന്നും ഓര്‍ക്കേണ്ട."
കൂട്ടത്തില്‍ മറ്റൊരുവന്‍ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഉള്ളില്‍ സന്തോഷം തോന്നി, പക്ഷേ പുറത്ത് കാണിക്കേണ്ടത് അപമാനിതനായ ഭാവം.
"ഹേയ്.. അതൊന്നുമല്ല, കൊറേയൊണ്ടേ നോക്കാന്‍ .. എല്ലാം കൂടി എപ്പോ പഠിക്കാനാണോ..."
"നമുക്ക് പോയിട്ട് വരാന്ന് .."
"ങാ ഒരഞ്ച് മിനിറ്റ്‌ ... ഇതൊന്ന് മാറിയിട്ട് വരാം.."
അങ്ങനെ കയ്യിലുള്ള ദമ്പഡി വച്ച് കാര്യം കാണാമെന്നായി, മുറിയിലെത്തി. ലുങ്കി മാറ്റി ജീന്‍സ്‌ വലിച്ചുകയറ്റുന്നതിനിടയിലാണ് ഇട്ടിരിക്കുന്ന ഷഡ്ഢിയുടെ മുന്‍ഭാഗത്ത് ഒരിരുളിമ ശ്രദ്ധയില്‍പെട്ടത്.തൊട്ട് നോക്കിയപ്പോള്‍ ചെറിയ നനവ്‌."" ......."".","
"ഓ... മൈര് ........."
കണ്ടാല്‍ എന്തേലുമൊക്കെ തോന്നുന്ന പ്രായം കടന്നുപോയ, മുഖത്തും കഴുത്തിലും എല്ലാം ഒളിച്ചിരിക്കാത്ത ചുളിവുകളുളള അമ്മായിക്കിട്ടാണല്
"പോകാം..? "
"ഉം...."
"ഭായ് ഇത് ശരിക്കും നരച്ച ജീന്‍സാ അല്ലേ ? അന്യായ ലുക്ക്, ഒറിജിനല്‍ ഫേഡഡ്‌ മാറി നിക്കും.."
നിയാസ്‌ പിന്നെയും കുത്തുകയാണ്. അടിച്ചേ പറ്റൂ, അല്ലേല്‍ പിന്നെ ഇവന്മാരുടെ കൂട്ടുകാരന്റെ ചേട്ടനാണെന്ന് പറയുന്നതിന് എന്ത് വില.
"എനിക്കും വയസ്സായി, എന്റെ ജീന്‍സിനും വയസ്സായി എന്നല്ലേ TV യില്‍ പറയുന്നേ .."
മറുപടി കൊടുത്തത് അല്പം താമസിച്ചതുകൊണ്ടാണോ അതോ പറഞ്ഞതിനു തീരെ സ്റ്റാന്‍ഡേര്‍ഡ് ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ എന്നറിയില്ല, അവര് ചിരിച്ചില്ല. പക്ഷേ നിയാസ്‌ തുടര്‍ന്നു.
"ഇത് പോലിനിയുമുണ്ടോ വീട്ടില്‍ , വര്‍ക്കിന് പോകുമ്പോ ഇടാരുന്നു..."
"ഹഹഹഹ.."
അവന്റെയത് കേക്കുമ്പോ ഇവന്മാരുടെ ഒരു കക്കക്കക്ക. തിരിച്ചടിക്കാന്‍ ആലോചിച്ചിട്ട് ഒന്നും കിട്ടുന്നില്ല. നിമിഷങ്ങള്‍ കടന്നുപോകുന്നു. പല മറുപടികളും മനസ്സിലെക്കോടിയെത്തി, നിലവാരം പുലര്‍ത്താതെ മടങ്ങി. ഇനി എന്തെങ്കിലും പ്രയോഗിക്കുന്നത് അപഹാസ്യമാകുമെന്നറിഞ്ഞിട്ടും ചിന്തയില്‍ നിയാസിന്റെ കമ്മന്റും അവനുള്ള മറുപടികളും മാത്രം. നടന്നുനടന്ന് ഒരു മാടക്കടയുടെ മുന്നിലെത്തി. കൂട്ടത്തിലുള്ളവര്‍ ഇത്രയും നേരം എന്തിനെക്കുറിച്ചൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
"രണ്ട് പായ്ക്കറ്റ് വില്‍സ് ... ഡാ രണ്ട് പോരേ ?"
"മതി മതി"
"ഭായി ..എങ്ങനാ വില്‍സ് പോരേ ?"
"ഭായി ...ശ്രീജിത്ത്‌ ഭായി."
"ങാ.. ങാ.. എന്തായാലും മതിയെന്ന്.. "
ഇത്തിരി ഗൌരവത്തില്‍ ശബ്ദത്തിനു ഘനം കൂട്ടിപ്പറഞ്ഞു. ആദ്യത്തെ വിളി കേട്ടെങ്കിലും കേള്‍ക്കാത്ത ഭാവത്തില്‍ നിന്ന് അവനെക്കൊണ്ട് വീണ്ടും വിളിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ എന്തോ ഒരു പ്രതികാരസുഖം കിട്ടുന്നുണ്ട്‌.. ,.
"എന്തായാലും മതിയെങ്കില്‍ രണ്ട് കോലുമുട്ടായി എടുക്കട്ടെ.."
വീണ്ടും പരിഹാസം, ചിരി. പ്രത്യാക്രമണത്തിന് തല്‍ക്കാലം മുതിരാതെ പ്രതിരോധത്തില്‍ നിക്കാം, കുറഞ്ഞത് മനസ്സമാധാനമെങ്കിലും കിട്ടും. എന്നാല്‍ തരം കിട്ടുമ്പോള്‍ ഇവന്മാര് എന്റെ മൂപ്പ് അറിയുകയും വേണം.
"കോലും വില്‍സുമൊക്കെ മേടിച്ചോ?" അടികൊണ്ടു ഒതുങ്ങിയിട്ടില്ല എന്ന് ബോധിപ്പിക്കുവാന്‍ കുറച്ച് സംസാരിക്കണം.
"ഉം..."
"നമ്മളെങ്ങനാ പരിപാടി ? ആദ്യമെങ്ങോട്ടാ ? "
ചോദ്യം നിയാസിനോടായിരുന്നുവെങ്കിലും ബിനുവാണ് ഉത്തരം തന്നത്.
"പ്രദീപിനെ അറിയുവോ.. തെങ്ങണയില്‍ അഫോള്‍സ്റ്ററി കടയില്‍ നിക്കുന്ന .."
"ഇല്ല.."
"ങ്ഹാ..അവന് നമ്മടെ ഒരു ദോസ്താ. പുള്ളിയുടെ വീട്ടുകാരെല്ലാം കൂടി മലബാറിലോട്ടെന്തോ പോയേക്കുവാ...അവിടെ കൂടാം. കാവിലമ്പലത്തിനടുത്താ.."
"സാധനം മേടിക്കണ്ടേ ? "
നേരത്തേ എല്ലാം സംഘടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന കാര്യം ഓര്‍മ്മിക്കാത്തപോലെ ഈ ചോദ്യവും തട്ടിവിട്ടു. ജ്യേഷ്ഠന്റെ ഉത്തരവാദിത്വബോധം അവര് അറിയട്ടെ.
"എല്ലാം മേടിച്ചിടുണ്ട് മാഷേ, ഒരു കേസ് കെ എഫാ.. അറിയാവോ? പിന്നെ ഹോട്ട് വേണേല്‍ എമ്മെച്ചുമുണ്ട്"
"ഹോട്ട് വേണ്ട.. ഇതാര് മേടിച്ചു ഇത്രേം?"
"ബിനൂന്റെ ചേട്ടന്റെ കല്യാണമല്ലേ. അതിന്റെ ചെലവാ."
"ആഹാ , കൊള്ളാല്ലോ."
കൂട്ടത്തിന്റെ ഭാഗമായപ്പോള്‍ ഒരാശ്വാസം. എങ്കിലും ഇവരുടെ അംഗീകാരവും ബഹുമാനവും എനിക്ക് നഷ്ടമാകുംവിധമാണ് നിയാസിന്റെ ആക്രമണം. അവന് വേണ്ടി കാലം തെറ്റിയ എത്ര മറുപടികള്‍ മനസ്സില്‍ കിടക്കുന്നു, പ്രയോഗിക്കാനാവാതെ.
"കൊച്ചേ, നീയാ സത്താറിന്റെ മോനല്ലേ ? " നടന്നുപോകുന്നതിനിടയില്‍ എതിരെ വന്ന അപ്പൂപ്പന് നിയാസിനെ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി.
"ആണല്ലോ.. എന്തേ .? "
"അല്ല..സത്താറിനെ കണ്ടിട്ട് കുറേ നാളായല്ലോ മോനെ. ഇവിടെങ്ങുമില്ലേ.."
"ഒണ്ടല്ലോ .. വല്ലോം പറയാനുണ്ടോ ? "
"ഹേയ്.. ഒന്നൂല്ലാ.. വല്ലപ്പോഴും കാണുമ്പോ വിശേഷങ്ങളൊക്കെ പറയും, സ്നേഹത്തോടെ പത്തഞ്ഞൂറ് കയ്യില്‍ വച്ച് തരികയും ചെയ്യും. മോനെന്നാ പണി ? "
"ഞാന്‍.... ,..... സ്പ്ലെണ്ടറോടിക്കുവാ.."
"ആഹാ.. ഗള്‍ഫിലാ ? "
"അല്ല, ഇവിടൊക്കെത്തന്നെ.." കൂട്ടത്തില്‍ നിന്ന് അടക്കിപ്പിടിച്ചുള്ള ചിരിയുയര്‍ന്നു തുടങ്ങിയതോടെ നിയാസ്‌ പഴ്സില്‍ നിന്നും നൂറ് രൂപ എടുത്ത് അപ്പൂപ്പന് കൊടുത്തു.
"നന്നായി വരും മോനെ, ഗള്‍ഫിലോട്ട് ശ്രമിക്കാത്തതെന്താ നീയ്‌ "
"ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് , അവിടെ ഈ സ്പ്ലെണ്ടറോടിക്കുന്ന ഒരുപാട് പേരുണ്ടെ. അവര് ഓട്ടം നിര്‍ത്തി തിരിച്ചുവന്നാലെ നമുക്കൊരു എട കിട്ടു "
"ങാ.. ശ്രമിക്ക് .. പോട്ടെ മോനെ..സത്താറിനെ ഞാന്‍ എപ്പോഴെങ്കിലുമൊക്കെ കണ്ടോളാം "
"ഓ .. ആയിക്കോട്ടെ.."
"ഉപ്പയുടെ പരിചയക്കാരനായിപ്പോയി, ആര്‍ക്കറിയാം.. ഉപ്പയോട് പറഞ്ഞാല്‍ ചിലപ്പോ പൈസ കൊടുത്തേന് എന്നെ ചീത്ത വിളിക്കുവായിരിക്കും.ആദ്യമേ പൈസ കൊടുക്കുവാണേല്‍ പിന്നെ അങ്ങേരുടെ കഥപറച്ചില്‍ ഒഴിവായി കിട്ടും. പിന്നെ വിട്ടു പോയത് കണ്ടില്ലേ"
ഇവര് ഈ തമാശ ആസ്വദിക്കുന്നത്പോലെ എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല. പ്രായം ചെന്നവരെ കളിപ്പിക്കുന്നത് ഒരു നല്ല കാര്യമല്ല. നിയാസിനെതിരെയുള്ള ചിന്തകളില്‍ ഇതുംകൂടി.
കാവിലമ്പലമടുക്കാറായി. സ്പീക്കറിലൂടെ നാദസ്വരക്കച്ചേരി കേള്‍ക്കുന്നു. ബാക്കിയുള്ള പരിപാടികള്‍ കൂടി എല്ലാരോടും തിരക്കാം.
"ഘോഷയാത്ര കഴിഞ്ഞെന്ന് തോന്നുന്നു, അല്ലേ. ? നമ്മളെങ്ങനാ ..അടി കഴിഞ്ഞുടനെ ഗാനമേളയ്ക്ക് പോവല്ലേ ? "
"അതിന് നമ്മള്‍ വെള്ളമടിച്ച് തീരുന്നതും നോക്കി ഇരിക്കുവാണോ റിമിടോമി ? അത് പന്ത്രണ്ട് മണിക്കാ ഭായി. ഭായിക്ക് നേരത്തെ വീട്ടില്‍ കേറാന്‍ ഓര്‍ഡറുണ്ടല്ലേ."
"ഹേയ്.. ചുമ്മാ ചോദിച്ചെന്നേ ഉള്ളൂ. " ഇവനോടെന്ത് പറഞ്ഞാലും ഇങ്ങനെയാണല്ലോ മറുപടി, മൊത്തം നെഗറ്റീവ്‌ !
"അളിയാ ദാണ്ടങ്ങോട്ടു നോക്കിക്കേ.. "
"കൊള്ളാല്ലോ മച്ചൂ .. എന്നാ മൊലയാടാ .."
അമ്പലത്തിലേക്ക് നടന്നുപോകുന്ന പെണ്‍കുട്ടികളെ നോക്കി ഈ കൂട്ടമൊന്നു തളിര്‍ത്തു. ഞാന്‍ മുന്നോട്ടു കയറി, ആ പെണ്‍കുട്ടികളെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് വഴിയരികില്‍ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന ദൈവങ്ങളുടെ ചിത്രങ്ങളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിച്ച്‌ നടന്നു. ഇവരുടെ ഇത്തരം ചാപല്യങ്ങളെ എന്നേ ഞാന്‍ നിയന്ത്രിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് ഇവര് അറിയട്ടെ.
"എന്നാ മൊലയാന്ന് ? ഇവളെയൊക്കെയൊണ്ടല്ലോ .. തുണിയൂരിയങ്ങോട്ട്‌ കിടത്തിയിട്ടുണ്ടല്ലോ..."
"കിടത്തിയിട്ട് ? "
"വയറിളകിയങ്ങോട്ട് തൂറി വയ്ക്കണം "
"ഹഹഹഹ.."
ഛെ, ഇവനെങ്ങനെയാണ് ഇങ്ങനൊക്കെ ചിന്തിക്കാന്‍ കഴിയുന്നത് ? അമ്പലത്തില്‍ വരുന്ന ആ പാവം പെണ്‍കുട്ടിയെക്കുറിച്ച് വൃത്തികേട് പറയുന്ന ഈ കാക്കാനെ വെടിവച്ച് കൊല്ലണം. ഇവന്‍ പറയുന്നതൊക്കെ ആസ്വദിക്കാന്‍ കുറേയവന്മാരും.നോക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ഫ്ലക്സില്‍ ശ്രീരാമചന്ദ്രന്റെ ചിത്രം. അല്ലയോ മര്യാദപുരുഷോത്തമാ, ധര്‍മ്മപരിപാലനം എന്നിലൂടെ സാധ്യമാക്കണേ. ഈ അധര്‍മ്മിയെ നിഗ്രഹിക്കുവാനുള്ള (കുറഞ്ഞപക്ഷം വാചകത്തിലെങ്കിലും) കഴിവ് തന്നു അനുഗ്രഹിക്കേണമേ. അമ്പലത്തിലെ കച്ചേരിയുടെ ഇടവേളയിലിട്ട ഭക്തിഗാനങ്ങള്‍ സ്പീക്കറിലൂടെ ഒഴുകിയെത്തി എന്റെ ധര്‍മ്മബോധത്തെ ശക്തിപ്പെടുത്തി. കൂടെയുള്ളവരാകട്ടെ മതിമറന്ന് നടക്കുന്നു. എന്ത് ധര്‍മ്മം, എന്ത് ബോധം ?
നടന്നുനടന്ന് ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തെത്തി.
"പ്രദീപേ.." പ്രദീപ്‌ കതക് തുറന്നുവന്നു.
"ആഹ്.. ഞാന്‍ കുറേ നേരമായിട്ട് വിളിക്കുന്നു. നിന്റെ ഫോണ്‍ ചത്തോ? ...ഇതാരാ ?
"ഇത് ശ്രീജിത്ത്‌.., നമ്മുടെ ശ്രീലേഷില്ലേ..അവന്റെ ചേട്ടനാ.." ബിനു പരിചയപ്പെടുത്തി.
"ആഹാ.. ഇതുവരെ ഇവിടെങ്ങും കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ ? എന്താ പരിപാടി "
"ഓ. ഞാന്‍ തൃശൂരായിരുന്നു കുറേക്കാലം. പഠിത്തോം അതുകഴിഞ്ഞ് ചെറിയ ജോലിയൊക്കെയായിട്ട്... ഇപോ പരിപാടിയൊന്നുമില്ല."
"ഉം..എടാ നിന്റെ ഫോണ്‍ എന്നാ പറ്റി? എല്ലാരും വാ അകത്തോട്ട് കയറ്.. പുറത്ത് നിന്നാ പിന്നീട് അയല്പക്കക്കാരുടെ വക നല്ല സേവനങ്ങള്‍ എനിക്ക് കിട്ടും.." എല്ലാരും ചിരിക്കുന്നു.
"ഓ ..ഫോണ്‍ വെള്ളത്തില്‍ വീണടെ, അത് പോയി. ബിജുവൊക്കെ വന്നോ? "
"ഇപ്പോയെത്തും , അവന്മാര് അമ്പലത്തിന്റെ അവിടെയായി.. "
"ങ്ഹാ.. നിങ്ങളോട് പറയാന്‍ വിട്ടു. എന്റെ വേറെ ഒന്നുരണ്ട് പരിചയക്കാര് കൂടി വരുന്നുണ്ട് കേട്ടോ, കുറച്ച് വില്ലന്മാരാണ്. ചെറിയ കൊട്ടേഷനൊക്കെ..... , ഒന്ന് അഡ്ജസ്റ്റ്‌ ചെയ്തേക്കണേ.. "
"അതിനെന്താ.. അളിയന്മാര് വരട്ടെ.."
ഈ കൂട്ടത്തിനെത്തന്നെ ഇത്രയും നേരം സഹിച്ചുവന്നപ്പോഴാ ഇനി പുതിയ കൊറേയെണ്ണം , നിയാസിനെ അവരില്‍ ആരേലും ഒതുക്കിയിരുന്നെകില്‍ നന്നായേനേ. ഹാളില്‍ എല്ലാരും അവിടിവിടെയായി ഇരുന്നു. ബിയറുകള്‍ ആദ്യമെത്തി. രണ്ട് പാത്രങ്ങളിലായി 'കൊറി'സാധനങ്ങളും.
"ഹോട്ടിപ്പോ എടുക്കണോ ...? "
"വേണമെന്നില്ല , അവര് വരട്ട്‌" ," ആതിഥേയന്റെ ചോദ്യത്തിന് നിയാസിന്റെ മറുപടി.
"കൂഹോയ്....."
"അവര് വന്നെന്തോന്നുന്നു..ഒന്ന് നോക്കിക്കേ "
ആഹ് .. വാ വാ.."
"പ്രദീപ്‌.. ..,.. അല്ലേ? ഞാന്‍ ബിജു. പരിചയപ്പെട്ടതില്‍ സന്തോഷം, ഞങ്ങള് നാല്പേര്‍ക്കും കൂടി അകത്ത് ഇടകാണുമോ ? ഇല്ലേല്‍ കുഴപ്പമില്ല കേട്ടോ. ഞങ്ങള് ഓള്‍റെഡി കുറച്ച് കീറിയിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ പ്രശാന്തിന്റെ കല്യാണമായിട്ട് അനിയച്ചാര് ഇങ്ങനെയൊരു പരിപാടി വയ്ക്കുമ്പോ നമ്മള്‍ വന്ന് ഒന്ന് മുഖം കാണിക്കുന്നു, അത്രേയുള്ളൂ. ബിനുവും ബിനുവിന്റെ ഫ്രണ്ട്സും ആഘോഷിക്കുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള് ഒന്ന് മിന്നായം പോലെ വന്ന് കണ്ട് പോകുന്നു. "
"ആഹ അതിനെന്താ.. അകത്ത് ഇഷ്ടം പോലെയിടയുണ്ട്. നിങ്ങള്‍ കയറി വാ.."
ഒന്നുരണ്ട് പേരെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ഇതിപ്പോ നാലെണ്ണമാ വന്നേക്കുന്നെ. കണ്ടാലേ അറിയാം കോളനിയാന്ന്. അവരുടെ സാന്നിധ്യം അസ്വസ്ഥമായ ചിന്തകളെ ഉണര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പോയൊരു ബിയര്‍ പൊട്ടിച്ചെടുത്ത് വേറൊരു മുറിയിലേക്ക് പോയി. അപ്പോള്‍ ഹാളില്‍ പുതുതായി വന്നവര്‍ ബാക്കിയുള്ളവരെ പരിചയപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മുറിയില്‍ ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നു കുടിക്കുമ്പോഴും മറ്റുള്ളവര്‍ ഇങ്ങോട്ട് വന്ന് ശല്യപ്പെടുത്തുമോ എന്നാശങ്കയുണ്ടായിരുന്നു. ഹാളില്‍ ഉച്ചത്തിലുള്ള സംസാരം കേള്‍ക്കാം, ചന്ദനക്കുടവിഷേശങ്ങള്‍ കൈമാറുകയാണ്. അതിനിടയില്‍ നിയാസ്നെ അവന്മാരൊന്ന് ഒതുക്കിയാല്‍ മതിയായിരുന്നു. കുറച്ചുപ്പേരിയും ഒരു ബിയറും കൂടി കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നാഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു. അങ്ങോട്ട്‌ പോകാനൊരു മടി. ശ്ശെ, അവിടെത്തന്നെ ഇരുന്നാ മതിയായിരുന്നു. ഇനി അങ്ങോട്ട്‌ പോകുമ്പോ എല്ലാരും തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുമല്ലോ. എന്താ ഇപ്പൊ ഒരു വഴി? ബിയറുംകുപ്പിയിലെ അവസാനതുള്ളിയും അകത്താക്കി. ഇതുവരെയുള്ള നടപ്പിന്റെ ക്ഷീണം മാറി വരുന്നു. ഒന്ന് തൃപ്തി വരണമെങ്കില്‍ ഒരെണ്ണംകൂടി അകത്ത് ചെല്ലണം. രണ്ടുംകല്‍പ്പിച്ച് ഹാളിലേക്ക് നടന്നു.
"ആഹ് ,... ഇങ്ങനൊരാള്‍ ഇവിടൊണ്ടോ ? സാറിന്റെ പേരെന്താ ? "
"ഡാ ബിജു.. ഈ കക്ഷിയെ.. നമ്മള്‍ വന്നപ്പോ എഴുന്നേറ്റ് അകത്തോട്ട് പോയി, പിന്നെ ഇപ്പൊ, എനിക്ക് തോന്നുന്നു, ഏതാണ്ട് എടുത്തോണ്ട് പോകാന്‍ വന്നേക്കുവാ. എന്താ മോനെ ഞങ്ങളെ അങ്ങോട്ട്‌ പിടിച്ചില്ലേ ? "
"ഹേയ്.. അങ്ങനൊന്നുമില്ല.ഞാന്‍ വെറുതെയങ്ങോട്ട് മാറിയതാ."
തുടരെത്തുടരെയുള്ള ചോദ്യങ്ങള്‍ കാരണം എല്ലാരും എന്നെത്തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നു. ദേഹമാസകലം വിറയലും ചൂടും, തലയ്ക്കു വല്ലാത്ത ഭാരം തോന്നി. ചിന്താമണ്ഡലം ആവശ്യമില്ലാത്ത ചില പരീക്ഷണനിമിഷങ്ങളില്‍ അകപ്പെട്ടപോലെ.
"അല്ല, സാറിന് പിടിച്ചില്ലേല്‍ പറഞ്ഞേര് , ഞങ്ങളങ്ങു പോയേക്കാം."
ഭൂമി ഒന്ന് കുലുങ്ങി ഇതെല്ലാം ഇടിഞ്ഞുപൊളിഞ്ഞ് വീണിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് ആത്മാര്‍ത്ഥമായി ആഗ്രഹിച്ചുപോയി. കൂടെ വന്നവരുടെ മുന്നിലും വിലയില്ലാതാകുന്നു, നാളെ ഞാന്‍ എന്റെ അനിയനും നാണക്കേടാവും. ശരീരത്തിന്റെ ചൂട് കൂടി, കൈ നല്ലതുപോലെ വിറച്ചു.
"നിങ്ങള്‍ക്ക് പോണേല്‍ പോ.. എന്നോടെന്തിനാ ചോദിക്കുന്നെ ? " ദേഷ്യം അണപൊട്ടി, ഈ ഭാവമാറ്റം അവര് പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലായിരിക്കണം.
"ഹമ്പട തായോളീ . നീ പറേന്ന കേട്ട് പോകാനിരിക്കുവാണോ ഞങ്ങള് ..ഞങ്ങളെന്നാ അത്രയ്ക്കും ഊമ്പന്മാരാന്നു വിചാരിച്ചോടാ മൈരേ."
"ഹ.. പോട്ടളിയാ.. വിട്.. ആ പയ്യന്‍ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതല്ലേ.."
"അണ്ണന്മാരെ പോട്ടെ..വിഷയമാക്കണ്ട..."
തെറി പറഞ്ഞവന്റെ കണ്ണുകളിലെ കോപം എതിരാളിയെ തളര്‍ത്താന്‍ ശേഷിയുള്ളതായിരുന്നു. എങ്കിലും എല്ലാരുടേം മുന്നില്‍ വച്ച് തെറി കേട്ടവന്റെ വിഷമവും ദേഷ്യവും കൂടി ഇവനറിയണം എന്നുറപ്പിച്ചു.
"നിന്റെയൊക്കെ തള്ളയ്ക്കിട്ട് ഊക്കാന്‍ പറ്റാത്തേന്റെ കടി ഇവിടെ വന്നാണോടാ തീര്‍ക്കുന്നത് .." ഇത് പറയുമ്പോള്‍ ശബ്ദമിടറി വെള്ളിവീണെങ്കിലും ഇതിന് ബദല്‍ പറയാനായി അവന് തുനിയും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല. കാരണം, ഇനി വരേണ്ടത് വാക്കുകളല്ല.
കസേരയിലിരുന്ന്കൊണ്ട് ഒരു നിമിഷം എന്നെ തുറിച്ചുനോക്കിയിട്ട് അവന് ചാടിയെണീറ്റു. അപ്പോള്‍ തന്നെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നവര്‍ അവനെ ബലമായി തടഞ്ഞു, അവനോട് ഇത് കാര്യമാക്കണ്ട എന്നുപദേശിക്കുന്നു.
കൂട്ടത്തിലൊരുവന്‍ എന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട്. " ടാ കൊച്ചനെ , നിനക്കിവനെ ചൊറിഞ്ഞിട്ട് എന്ത് കിട്ടാനാ ..? ജീവിക്കണമെന്നാഗ്രഹമൊന്നുമില്ലേ ? എന്താടാ മൈരേ , ഇല്ലേ ? "
തല്ലാന്‍ വന്നവന്റെ വരവ് കണ്ട് സര്‍വനാടിയും തളര്‍ന്ന് ഏതടിയും കൊള്ളാന്‍ പാകത്തിലിരുന്ന എനിക്ക് ഇതിനുള്ള മറുപടി പറയാനുള്ള ത്രാണി ഇല്ലായിരുന്നു. കൂടാതെ ,അണയ്ക്കാനും തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
"ജീവിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹമൊക്കെ ഏതവനും കാണും. ആവശ്യമില്ലാതെ പുള്ളിയെ കേറി ചൊറിഞ്ഞത് ഈ മൈരന്‍ തന്നെയാ.."
അതൊരു മൃതസഞ്ജീവനിയായിരുന്നു. അതും, ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കോണില്‍ നിന്ന്, നിയാസില്‍ നിന്ന്. സംഘബലത്തിന്റെ ഊര്‍ജ്ജം സിരകളിലേയ്ക്ക് പ്രവഹിച്ചു.
"എന്നാ കുണ്ണയാ ..നീയും അവനെപോലാണോ ? "
"നീ ഒരു കുണ്നേം പറയണ്ട. വിരട്ടൊക്കെ നിന്റെ കോളനിയിലെ പീക്കിരികളോട് മതി.."
"ഹ.. നിര്‍ത്ത് അളിയന്മാരെ... വിഷയമാക്കല്ലേ...."
"ഹാ.. പോട്ട് .. അല്ലാതിപ്പോ ഞങ്ങളെന്നാ പറയാനാ. മോനെ ബിനു., ചേട്ടനോട് ചോദിച്ചാല്‍ പുള്ളി പറഞ്ഞു തരും, ഞങ്ങടെ പരിപാടി എന്താന്ന്. മിന്നല് പോലെ പണി തരും, വച്ച് താമസിപ്പിക്കത്തില്ല. അത് സമയം കിട്ടുമ്പോ ഈ വാളികളോട് പറഞ്ഞേക്കണം. പ്രത്യേകിച്ച് ദാണ്ടവിടെ വെറച്ചു നിക്കുന്ന വാണപ്പനോട്., പിന്നെ ദേണ്ടിവന്‍, പേരെന്താ..നിയാസ്‌...,.... അല്ലേ? മോനെ വിഷമിക്കേണ്ട, നിന്റെ കാര്യം ഞങ്ങളേറ്റു. "
"മോനെ വിളിച്ച് ഏറ്റെടുക്കാന്‍ നീയെന്നാ അമ്മത്തൊട്ടിലോ.. പോടാ മൈരേ.. "
"എടാ നിയാസേ മിണ്ടാതിരിക്ക്, ആ വിഷയം വിട്.."
"ചെറുക്കനങ്ങ് വെളയുവാ... പൊറത്തോട്ട് പോര് കേട്ടോ.., വാ നമുക്ക് പോയേക്കാം. "
"ഓ.. അങ്ങനായിക്കോട്ടേ.."
നാല്‍വര്‍സംഘം തീ തുപ്പിയിട്ടാണിറങ്ങിയിരിക്കുന്
"എടാ എന്നാ പരിപാടിയാ. നിനക്കൊന്നു മിണ്ടാതിരിക്കാന്‍ മേലായിരുന്നോ ? " ആതിഥേയന്റെ ആവലാതികള്‍ ..
"എടാ മൈരേ.. നീ എന്നോടിത് പറയരുത്. അവന്മാരിവിടെ വന്ന് ഇവന്റെ കള്ളും കുടിച്ചിട്ടു നമ്മളെ തെറിവിളിക്കുമ്പോ നമ്മള്‍ പിന്നെന്നാ അണ്ണാ അണ്ണാ വച്ചോണ്ട് പുറകെ നടക്കണോ ? "
"നിയാസ്‌ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്‌., നീ ഒരാഴ്ചത്തേക്ക് കട്ടപ്പനയിലോട്ട് വല്ലോം പൊ. ഇവന്മാരെ എനിക്ക് കുറച്ചൊക്കെ അറിയാം, കുറേ ഹറാംപിറന്നവന്മാരുണ്ട് ഇവരുടെ കൂടെ. എല്ലാത്തിനും ന്യൂസ് പോകും"
ബിനുവിന്റെ വാക്കുകള്‍ യഥാര്‍തത്തില്‍ ഭയപ്പെടുത്തിയത് എന്നെയായിരുന്നു. എങ്കിലും ഒരു ജ്യേഷ്ഠന്റെ അധികാരത്തില്‍ ഞാന്‍ ചിലത് വ്യക്തമാക്കി.
"നിയാസേ, ബിനു പറയുന്നത് കേക്ക്..."
എല്ലാരും കൂടി നിര്‍ബന്ധിച്ചപ്പോള്‍ നിയാസ്‌ വഴങ്ങി. ബിനുവിന്റെ ഒരു സുഹൃത്തിനെ വിളിച്ചുവരുത്തി, ബൈക്കില്‍ അവര് സ്ഥലം വിട്ടു. കുറുക്കുവഴിയില്‍കൂടി ഞങ്ങളും വീട് പറ്റി.
ഒരു ഡസനോളം ആളുകളുടെ മുന്നില്‍ വച്ച് തകര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്ന എന്റെ അഭിമാനത്തെയും ആത്മവിശ്വാസത്തെയും സംരക്ഷിച്ച പ്രതിനായകന് എന്റെ മനസാക്ഷി കൃതഞ്ജത രേഖപ്പെടുത്തി. അവന് താങ്ങാകുവാന്‍ ഈ കൂട്ടത്തിന് കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്നോര്‍ത്തു. സംഘം കൂടുവാനുള്ള സമയത്ത്‌ സ്വയം ഒതുങ്ങിക്കൂടുവാന്‍ താല്പര്യപ്പെട്ട എനിക്ക് ഈ വീഴ്ച അനിവാര്യമായിരുന്നു. വികാരവിക്ഷോഭത്താല്‍ ഇവരുടെ ഇടയില്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട മതിപ്പ് എനിക്ക് വീണ്ടെടുക്കണമെങ്കില്‍ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയേ പറ്റൂ.
ഒരാഴ്ച്ചയ്ക്ക് ശേഷം.. ഒരു കൂട്ടം...
"അളിയന്‍ റിമിടോമിയുടെ ഗാനമേളയ്ക്കുണ്ടായിരുന്നോ ..? "
"ഇല്ല, ഞാനതിന് മുന്നേ വീട്ടിലെത്തി, ഒരത്യാവശ്യകാര്യമുണ്ടായിരുന്നു.
"കൊഴപ്പില്ലാരുന്നു....ഞാനും പകുതിയായപ്പോ വീട്ടില്‍ പോയി, ഉറക്കം വന്നു. ഇടയ്ക്ക് ഭയങ്കര അടി നടക്കുവായിരുന്നു, ഗ്രൌണ്ടിന്റെ ഒരു മൂലയ്ക്ക്..എന്നാ അടിയായിരുന്നു..വെള്ളമടിച്ച് കുറേ ടീമുകള് "
"ഞാനും അന്ന് ഒരുത്തനുമായിട്ട് കേറി കോര്‍ത്താരുന്നു...."
"ങ്ഹാ... എന്നിട്ട്..."
"വെള്ളമടി കേസ് തന്നെ.. ഒന്നുംരണ്ടും പറഞ്ഞ് ഒടക്കി. അവന് കൊറേ തെറി വിളിച്ചു. ഞാന്‍ അതിന്‍റപ്പറം പറഞ്ഞു. അവസാനം അവനൊതുങ്ങി, വിട്ടു പോയി. "
"ആ സുഭാഷിന്റെ മൂന്നാം ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുന്ന മോന്റെ കാര്യമായിരിക്കും പറയുന്നെ... അളിയാ നീ ഭയങ്കരന്‍ തന്നെ.. "
"ഹഹഹഹഹഹ" (കൂട്ടച്ചിരി)
സംഘത്തില്‍ ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടത് എന്തൊക്കെയെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞുതുടങ്ങുന്നു ഞാന്‍ ..
